Weer verder
Door: jeannette
09 September 2013 | Verenigde Staten, Needles
Vandaag een lange vermoeiende dag gehad. We moeten de afstand overbruggen tussen de kust en de Grand Canyon. Het landschap varieert van velden met boortorens ( heuse ja knikkers ) windmolen parken tot boomgaarden en kale saaie vlaktes. Pas bij Interstate 40 verandert het landschap en kijken we op enorme vlaktes aan beide zijden, met cactussen als in oude wild-west films, met aan de rand de weer enorme bergketens in de buurt van Mojave Desert.
Naast de Interstate loopt bij vlagen de historische route 66 en colonnes van treinen, sommigen met 4 locomotieven ervoor , door the middle of nowhere (maar wel knipperlichten midden in de woestijn) Amerikanen laten weinig aan het toeval over.
Zoals gezegd valt er weinig spannends te vertellen , dus zal ik wat verklappen over de gebruiken van onze familie. Niet alles natuurlijk, maar het volgende wel. Familie is niet van de ochtend; voor 09.00 uur en tot het ontbijt achter de kiezen is spreken wij niet of nauwelijks.
Daarna voeren we uitgebreid de discussie wie er aan de beurt is voor afwas, opruimen, voorin zitten etc. vervolgens gaan we meestal wel opgewekt op weg. Dit ter info.
We arriveren op een RV park in Needles met hoog gespannen verwachtingen na onze laatste prachtige camping. Dit park is duidelijk van een ander caliber, ondanks dat de website anders beloofde. Onderweg hadden we noodweer waarschuwingen gehad, maar het viel mee, alleen lichte regen. De douches zijn schoon, maar werken niet allemaal, en die het doen spuiten alles nat in een brede straal. Op de camping moet rekening gehouden worden met ratelslangen en schorpioenen . In het donker kwam ik 3 grote dieren tegen, gelijkend op paarden of ezels. De familie geroepen, waarvan een iemand duidelijk geweien dacht te zien. Nader onderzoek volgde, het bleken 3 tamme ezels die 's nachts vrij rondlopen. Het is ook 's avonds nog bloedheet, maaltijdje gekookt en vervolgens uitgeput vroeg naar bed.
Naast de Interstate loopt bij vlagen de historische route 66 en colonnes van treinen, sommigen met 4 locomotieven ervoor , door the middle of nowhere (maar wel knipperlichten midden in de woestijn) Amerikanen laten weinig aan het toeval over.
Zoals gezegd valt er weinig spannends te vertellen , dus zal ik wat verklappen over de gebruiken van onze familie. Niet alles natuurlijk, maar het volgende wel. Familie is niet van de ochtend; voor 09.00 uur en tot het ontbijt achter de kiezen is spreken wij niet of nauwelijks.
Daarna voeren we uitgebreid de discussie wie er aan de beurt is voor afwas, opruimen, voorin zitten etc. vervolgens gaan we meestal wel opgewekt op weg. Dit ter info.
We arriveren op een RV park in Needles met hoog gespannen verwachtingen na onze laatste prachtige camping. Dit park is duidelijk van een ander caliber, ondanks dat de website anders beloofde. Onderweg hadden we noodweer waarschuwingen gehad, maar het viel mee, alleen lichte regen. De douches zijn schoon, maar werken niet allemaal, en die het doen spuiten alles nat in een brede straal. Op de camping moet rekening gehouden worden met ratelslangen en schorpioenen . In het donker kwam ik 3 grote dieren tegen, gelijkend op paarden of ezels. De familie geroepen, waarvan een iemand duidelijk geweien dacht te zien. Nader onderzoek volgde, het bleken 3 tamme ezels die 's nachts vrij rondlopen. Het is ook 's avonds nog bloedheet, maaltijdje gekookt en vervolgens uitgeput vroeg naar bed.
